Ελεύθερες σημερινές σκέψεις: Περί κοινωνικού ρατσισμού (μέρος πρώτο;;)

Κάποτε το παραλήρημα μιας δακτυλοδεικτούμενης αλκοολικής εθισμένη στα βαρβιτουρικά, σήμερα τα αποφθέγματα της Κατερίνας Γώγου. Για τον τρελό Άσιμο πριν τον θάνατο του και μετά ο Νικόλας της καρδιάς μας λίγο πολύ τα ξέρετε. Ο Σιδηρόπουλος ευτυχώς το είχε γενικώς ο άνθρωπος και όση ηρωίνη και να είχε ρουφήξει κρατούσε αποστάσεις ο ίδιος από τους διαφόρους ελιτιστές και δη αυτοαποκαλούμενους με διάφορα ελευθεριακά προσωνυμία! Πόσοι άλλοι από σκέτοι πούστηδες πριν τον θάνατό τους γίνανε οι καλλιτέχνες της καρδιάς μας με ομοφυλοφιλικές φήμες; Πόσοι διαφορετικοί έφαγαν ξύλο για να φύγουν από τις πλατείες μας και αν γινόταν και από τις ζωές μας, και πεθαίνοντας μετέπειτα με το έργο τους μετατράπηκαν σε κομμάτι αυτών και ινδάλματα;

Τα έργα τους τα γέννησε η ασφυξία που τους προκαλούσε η κοινωνία της διαφορετικότητας που συντηρούμε ακόμη κι εμείς οι ίδιοι αναπαράγοντας τις δομές της καθημερινώς. Ο ρατσισμός μπορεί να προέρχεται από την λέξη ράτσα αλλά γελιέται όποιος δεν βλέπει την πολυσύνθετη έννοια της λέξης. Είναι λογικό το διαφορετικό να το κοιτάμε καχύποπτα εξάλλου το πουλί που έχει γεννηθεί μέσα στο κλουβί το να πετάς ελεύθερο το θεωρεί ασθένεια. Αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι ο τρόπος αντίληψης (άρα και κρίσης) των πραγμάτων και αυτό θα γίνει μονο με το να ξεκολλήσουμε λίγο από τις θεωρίες των “ταμπελοποιημένων αντιδομών” (αντιρατσιστής, αντιφασίστας, αντι αντι) και να επεκτείνουμε αυτό που το υπάρχον σύστημα με την παιδεία του φρόντισε να μείνει οσο το δυνατόν υπανάπτυκτο απο την μέρα που γεννιόμαστε, και δεν είναι άλλο από την λογική μας. Αν κάτι μας διαχωρίζει απο τα αλλα ζώα του βασιλείου χωρίς να μας κάνει ανώτερους δεν είναι άλλο το χαρακτηριστικό της αναπτυσσόμενης λογικής. Ας γίνουμε άνθρωποι λοιπόν με ορθολογιστική σκέψη και η αναρχία θα πάψει να είναι ουτοπία. Γιατί δεν μπορείς να καταφέρεις καμιά αλλαγή στους γύρω σου και δη στην κοινωνία ολόκληρη αν δεν το έχεις φέρει πρώτα μέσα σου.